Uzunca bir aradan sonra artık yazmam gerektiğinin farkına vardım...
Geride kalan 3 haftada öyle güzel şeyler olduki... Son bir yılı yaşadıktan sonra benim için bu güzelliklere inanması biraz güç oldu.Hayat mı kader mi Şansmı ne derseniz pekte mühim diil .Ama süprizli bir dünyada yaşadığımızı hayatın hep kötü yüzünü değil güzellikleeri şanslarıda karşımıza çıkardığını inkar edemezsiniz...
               Aslında 3 haftanında öncesinden başlamak istiyorum.Tam bir çıkmazda olduğum ,ne yapmam gerektiğini, neyin doğru ,neyin yalnış olduğunu ayırt edemediğim zamanlardan.. Şu son bir yılda o kadar çok hayal kurdum, o kadar ümit ettim ,çaba sarffettim, inandım, hayal kırıklıgına ugradım, üzüldüm ,yıkıldım ve yıktımki bazılarınıza komik gelicek ama henüz 20 yaşında olamama rağmen yorulduğumu ve yaşlandığımı gücümün olmadığını hissedmeye başlamıştım....İnsanı en çok çıkmazda hissedtiren durum garip ama doğruyu bilipte yapamamaktır belkide .. Ben bu süreçte doğruyu doğruları hep gördüm alenen karşımdalardı gerçekler.. Görüpte yapamamak bilipte inandıramamak ne korkunçtur ya Rabbim!! hepsi açıktı ama yapamıodum cesaret edemiodum hayır demeyi  henüz bilmiyordum!!
                Bu tip cümleler hep aşk hikayeleri üzerine yazılır aslında ama benimki bir aşk hikayesi değil. Bazen düşünüyorum acaba keşke aşk mı olsaydı? Dahamı anlamlı olurdu yaşadığım gerçekler?? Hayır! diyorum sonra ''aşk'' sadece daha yaralayıcı olurdu okadar!..Rabbim karşımdakileri değer görmedi o vasffa!! Çünkü bekletiliyor 'O' hazır! ama bekliyor gelmek için ben hazır olduğumda taa fizana..